Όταν έχω εσένα...όταν έχω εσάς....

Γράφω ό,τι μου έρχεται όπως μου έρχεται…

Συναισθήματα σε ένα τοίχο.

Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που έλεγαν στα αδέρφια τους μακάρι να μην είχες γεννηθεί ή γινόταν πανικός για κληρονομικά και βλακείες.

Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που είχαν αδέρφια.

Και είχα και εγώ για λίγο.

Μετά χάθηκε.

Και 12 χρόνια αργότερα είναι πάλι εδώ…. για μένα! 

Όχι όμως μόνο για μένα. 

Έχει ακόμα μία αδερφή. 

Έχω ακόμα μία αδερφή.

Και γνωρίζω και σένα και ξαφνικά αποκτώ ακόμα μία αδερφή. 

Τι άλλο να ζητήσει κάποιος για να είναι ευτυχισμένος/η;

Λένε ότι οι φίλοι είναι τα αδέρφια που επιλέγεις. 

Είχα την πολυτέλεια να επιλέξω ακόμα και την ίδια μου την αδερφή, την αδερφή που το ίδιο αίμα κυλάει στην φλέβες μας. 

Είχα την τύχη να σας επιλέξω και να με επιλέξετε και σεις.

Γι’ αυτό που είμαι.

 Έτσι όπως είμαι.

Πιο σωστά να με επιλέξετε παρόλα αυτά που είμαι.

Δεν μπορώ να μην με θεωρώ  ευτυχισμένο/η και πλήρη. 

Εντάξει υπάρχει ένα κενό για τον άνθρωπο που θα με αγαπήσει διαφορετικά.  

Μα αν δεν αγαπήσει και σας….

Απλά δεν μου κάνει!

Δηλώνω ευτυχισμένη χωρίς να φοβάμαι μην χαλάσει.

Δηλώνω ευτυχισμένη με σας. 

 Ζοζεφίνα Μ.~ Φραντζέσκα-Σταυρούλα Μ. ~ Κωνσταντίνα Χ.

 Θα πολεμήσω μέχρι θανάτου
σ'αυτή την μάχη σωστού και λάθους..

https://www.youtube.com/watch?v=ufUQdpNW2YQ

Μείνε λίγο ακόμα….

 Θυμάμαι μικρή, που λέγαμε το αγόρι/ η κοπέλα μου μένει στο χωριό δεν είναι από δω, έτσι απλά για να δείξουμε ότι έχουμε σχέση και μεις.

Και μετά μεγάλωσα.

Εδώ και πέντε χρόνια.

 Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια ένιωσα αισθήματα και συναισθήματα πρωτόγνωρα.

 Ξυπνούσες όλες τις αισθήσεις μου μόνο με μία σου ματιά. 

Και κάπου εδώ λείπεις, μου λείπεις. 

Σου μίλησα και έκανες πως δεν ακούς, για να μην χάσουμε στο τέλος την φιλία μας.

Δειλέ άνθρωπε, δεν μπόρεσες να υπερβείς τους φόβους μήπως και δεν πετύχαινε.

Και αν πετύχαινε;

Μου λείπεις, σε ψάχνω σε βλέμματα, σε αγκαλιές και σε φιλιά. 

Κανένας μέχρι τώρα δεν σε έχει κερδίσει. 

Άτιμε έρωτα. Πόσο γλυκό το άγνωστο και πόσο ήθελα να το ζήσω μαζί σου.

Με άδειασες. 

Κάνω αυτά που πρέπει για να ξεχαστώ.

 Πονάω!

Όταν μαθαίνω τα νέα σου, ελπίζω κάπου εκεί πίσω από τις λέξεις, να ακούσω επιτέλους πως δεν φοβάσαι και είσαι εδώ για να τα ζήσουμε ΟΛΑ. 

Να καλύψω εγώ το κενό σου και συ λες συνήθισες με αυτό. 

 

Τι να κάνω; 

 

Φεύγω μ’ ακούς;

Αλλάζω σπίτι, διεύθυνση και χώρα. 

Έλα να με βρεις.

 Έλα να γίνουμε ένα.

 Έλα να χαθούμε μαγικά.

Μη φοβάσαι δειλέ, είμαι εδώ και είμαι εδώ για σένα.

Για σένα,

Από την παιδική ηλικία, από το χωριό.

Πραγματική φίλη εσύ....my candy

Φιλία

Ένας όρος, ένα συναίσθημα που υπάρχει από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Υπάρχουν τόσα γραπτά και ρήσεις για την έννοια αυτή. Κάποια τα αναπαράγαμε συχνά πυκνά στα λευκώματα, δίνοντας απάντηση στο «τι εστί φιλία». 

Απαντούσαμε κάπως έτσι:

« Φιλία λέξη ιερή, φιλία λέξη θεία

 που γράφεται με στην καρδιά και όχι στα θρανία» 

Μικρή, 1998

Αθώα ηλικία. 

Μετά μεγαλώσαμε και απότομα οι φιλίες γέμιζαν με δήθεν ανθρώπους που  δεν ενδιαφέρονταν για σένα (πραγματικά), ανθρώπους που απλά ήθελαν να επιβιώσουν στο σχολείο.  Λυκοφιλίες.

Φιλίες που διαλύονται για ένα τίποτα, φιλίες που σε προδίδουν για ένα γκόμενο/α, φιλίες συμφέροντος.

Και εκεί γύρω έχοντας ζήσει τα περισσότερα είδη φιλίας, βρέθηκα σε σένα! 

Μου ξύπνησες αυτές τις αναμνήσεις τις αθώες, τις αληθινές!

Φίλος/η είναι  αυτός/ή  που θα σ’ ακούσει όταν θες να του/της μιλήσεις, να ξαλαφρώσεις. Που θα αφουγκραστεί τις σιωπές σου και θα δηλώσει πάρων/ούσα σε αυτές. Θα χαρεί με την χαρά σου, θα σε υποστηρίξει και θα αγωνιστεί όταν το δίκιο σου υπονομεύεται. Αυτός/ή που θα προσφέρει ανιδιοτελώς. Ακόμα και όταν νιώθεις πλήρης και επαρκής στα πάντα, θα έχει ακόμα κάτι να σου δώσει. 

Και τώρα εσύ! Όταν δεν γελάω, κλαις. Όταν δεν είμαι καλά με παίρνεις αγκαλιά και οι σιωπές μας κάνουν το μεγαλύτερο θόρυβο. Όταν γελάμε, γελάμε δυνατά και γινόμαστε παιδιά. Όταν εσύ γίνεσαι εγώ και εγώ εσύ. Εκεί! Εκεί σ’ αγαπάω λίγο παραπάνω.

Σ’ αγαπάω  έτσι όπως είσαι! 

Σ’ αγαπάω γι’ αυτό που είμαι εγώ από τότε που κάνουμε παρέα.

Σ΄ αγαπάω γιατί είσαι μία από τις αδερφές μου και θα βασανίζουμε η μία την άλλη μέχρι το τέλος.

Ναι μικρή σαυρίτσα για σένα μιλάω. Ναι ζαχαρωτάκι.

Αφιερωμένο στα αδέρφια που επέλεξα.

Ζοζεφίνα Μ.

Με αγάπη το παπάκι σου.

~Δειλοί άνθρωποι~

Δειλοί άνθρωποι….

Γνωρίζεις έναν άνθρωπο.

Μιλάτε λες και γνωρίζεστε χρόνια, ενώ ζήτημα να έχετε μιλήσει ακόμα μία φορά.

Δίνετε και  παίρνετε υποσχέσεις, που κάπου παρακάτω ξεχνιούνται έτσι απλά, σαν να ήταν δεδομένο.

Πιστεύω στις πράξεις, πιστεύω όμως και στο λόγο κάποιου. 

Όταν σου λένε( ή λες)  «πράγματα» που ποτέ δεν ζήτησες να ειπωθούν, που σ’ έκαναν να χαρείς , να ξεχάσεις για λίγο, να προχωρήσεις και που έμειναν μόνο λόγια.

Για πιο λόγο λοιπόν να ειπωθούν δειλοί ;

Γνώμη μου, κυνική γνώμη για πολλούς,

αν δεν είσαι διατεθειμένος να πραγματοποιήσεις τα λόγια σου, μην τα πεις ποτέ. 

Μπορεί εκείνη την ώρα να δώσουν χαρά μα μακροπρόθεσμα θα λόγια που από αυτά απορρέουν τα «δύσκολα» γιατί και οι εσωτερικές αναζητήσεις ποιος έφταιξε, τι μεσολάβησε και τα λοιπά.

Να είσαι εκεί για αυτούς που θες.

Να είσαι εκεί για αυτούς που ένιωσες έστω και το παραμικρό.

Μη τάζεις αν είσαι δειλός. 

Και θα γυρίσουν και θα πουν μερικοί υπάρχει απόσταση, χάσμα μεταξύ σας, δεν είναι για σένα, αξίζει ή αξίζεις περισσότερα. Βλακείες!! Μπούρδες!!

Αν  θέλετε είτε να είστε μαζί (ζευγάρι) είτε να είστεφίλοι-αδερφοί τίποτα δεν σας εμποδίζει! 

Τους δειλούς τους καταλαβαίνω, τους νιώθω… αλλά δεν τους μπορώ!

Κάνε τα λόγια σου πράξεις!

Τι θα πει συγνώμη?

Πως ορίζεται αυτός που φταίει για να ζητήσει συγνώμη; 

Η απάντηση είναι απλή!

Από μας τους ίδιους.

Θέτουμε θεμέλια στις σχέσεις μας. Για να αντέξουν πρέπει να είναι γερά.

Και συγχωρούμε? 

Για μένα πρέπει!

Υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν δεύτερες ευκαιρίες, υπάρχουν και άλλοι που δεν άξιζαν ούτε την πρώτη.

Αν συνεχίσεις όμως μετά να δίνεις "δεύτερες" ευκαιρίες στους ίδιους ανθρώπους ξανά και ξανά, παύεις να το κάνεις γι' αυτούς. Έχεις την ανάγκη να το κάνεις για σένα. 

Αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν κατ' εξακολούθηση ευκαιρίες από μία άποψη τους θαυμάζω. Παλεύουν γι αυτούς που θέλουν και πιστεύουν ουτοπικά ότι και ο απέναντι θα το κάνει.    

Πεθαίνω για σένα και ας είσαι αγάπη, φιλία. Σημασία όμως δεν έχει για ποιόν/ ποιους πεθαίνεις. Αλλά για ποιους ζεις! 

Να ζεις με αυτούς που σε κάνουν να χαμογελάς. 

Θα συνεχίσω να κάνω λάθη, μα μαθαίνω από αυτά.
Όποιος πει ότι δεν έχει κάνει λάθη, να τον φοβάστε!

Μην συμβιβάζεσαι. 

Σε όποιον αρέσεις, έτσι με θάρρος, θράσος, παράπονο, δυνατή φωνή, χοντρός-ή, αδύνατος-η, με χαμόγελο, με δυνατό γέλιο. Άλλωστε γι' αυτά διάλεξαν να είναι δίπλα σου. Γιατί λοιπόν να προσπαθήσεις ν' αλλάξεις για χάρη τους;

Ποτέ και για κανέναν


Με εκτίμηση εγώ!

Πνίγεις συναισθήματα και προχωράς

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον άλλον γιατί δεν νιώθει όπως εσύ.

Μπορείς  να προσπαθήσεις.

Επιβάλλεται κιόλας.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μένουμε στο Αν, τι θα γινόταν.

Εσύ νιώθεις εκείνος δεν ξέρεις αν δεν σου πει.

Μπορεί να μην θέλει να πει.

Να φοβάται να έχει πληγωθεί.

Θυμήσου πως υπήρχε περίοδος που ήσουν και συ έτσι.

Δεν μπορείς να κάνεις κάτι.

Ούτε να τον παρακαλάς. Ο άνθρωπος που θα θέλει να είναι κοντά σου δεν θα έχει ανάγκη από παρακάλια.

Κοιτάς μπροστά, ότι νιώθεις  το «πετάς» στο πίσω μέρος της ντουλάπας σου μαζί με το παλιό σου τζιν από το λύκειο που δεν σου κάνει  πια, μα έχει και αυτό  αναμνήσεις δικές σου.

Βγες με τους φίλους σου, κάνε καινούργιους, πέρνα καλά, βρες  δραστηριότητες, γέμισε την ζωή σου, αγαπήσου και θα το κάνουν και οι άλλοι.

Και όπως λέει μία από τις αδερφές  θετική σκέψη.

Αν πιστέψεις σε αυτό που θες δεν έχει άλλη επιλογή από το να γίνει