Στα δύσκολα… εσύ να μου γελάς

 

Λονδίνο

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

«Επικρατούσε σκοτάδι στο σπίτι.

Ήσουν μπερδεμένη ανάμεσα στα σκεπάσματα.

 Έκλαιγες  σιωπηλά.

Δεν είμαι η φωνή της λογικής και ούτε θα γίνω ποτέ.

Έτσι έκανα το πιο απλό και το πιο μεγάλο για μένα.

Σε πήρα αγκαλιά και σου χάιδευα τα μαλλιά & αποκοιμήθηκες.

*****************************

Είχε πάει 4:30 το πρωί.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

Σε χάζευα.

Ήσουν η  μικρή μου αδερφή. 

Ήσουν ήρεμη & γαλήνια.»

Μπορεί να μην είμαστε δίδυμα, να μην μας ενώνει καν  το ίδιο αίμα.

Όταν όμως πονάς, πονάω.

Όταν μου γελάς, με κάνεις να νιώθω δυνατή.

Γέλα μου & θα είμαι εδώ να σου κρατάω σφιχτά το χέρι να μην συμβεί τίποτα κακό!

Χαμογέλα σε!

 

 Χαμογέλασε
πάει πέρασε
ότι έγινε, έγινε μωρό μου
τώρα εγώ είμαι εδώ
να σου τραγουδώ
να σου λέω το πόσο σ’ αγαπώ

Ακουμπάς την ψυχή μου! :S

Μεγάλη αγάπη....το χωριό!

 

My village

Το όνομα του blog: «Αθήνα η πόλη που μου μοιάζει»

"Έτσι νιώθω για την πόλη μου!

Την αγαπάω.

Αγαπώ  όλες τις πλευρές της. 

Τις όμορφες και τις άσχημες

Τις ήσυχες γειτονιές μα κυρίως τις φασαριόζικες.

Η Αθήνα για μένα τα συνδυάζει όλα.

Επικρατεί κάπου το χάος και δίπλα η απόλυτη ηρεμία.

Όπως ακριβώς επικρατεί στο μυαλό και την καρδιά μου!"

 είπε η Ελένη στον Τάκη και εκείνος χλώμιασε

Αλλά…..

Ένα μοναδικό μέρος στο κόσμο που  νιώθω ελεύθερη, αγάπη & ασφάλεια και θα άφηνα την μεγάλη αγάπη μου την Αθήνα,  είναι το χωριουδάκι μου.

Από χθες όμως ίσως να την άφηνα και για ένα χωριό μακριά από το δικό μου.

Η σημασία του ονόματος είναι «Λευκό Βουνό»!

"Ερωτεύτηκα την θέα από το μπαλκόνι… από την μία βουνό και από την άλλη θάλασσα.

Νοστάλγησα  & δάκρυσα γιατί μου λείπει το χωριό μου!" 

Συνέχισε η Ελένη και ο Τάκης χαμογέλασε, όπως λέει και μία φίλη έβγαζε καρδούλες από τα μάτια καθώς χανόταν στα δικά της.

 *****************************

Τα συναισθήματα όμως ήταν παρόμοια. 

Είχα εσάς εκεί. 

Είχα την αδερφή μου & τον Βill & εσένα.

10-15 μέρες μόνο!

Θα έρθω ακόμα και αν είναι για μία ώρα.

Αυτό κάνεις για αυτούς που αγαπάς!

          Δεν υπολογίζεις!

Αγαπάς χωρίς να έχεις την απαίτηση να σε αγαπούν!

         Ταξιδεύεις για να σε ταξιδέψουν! Τα όνειρα, η θέα & οι άνθρωποι!

Μπούφε μου!

Είμαι και γω άνθρωπος!

Σχέσεις που αφορούν τον έρωτα.

Πίστευα ότι αυτός που νιώθει τα λιγότερα ορίζει και την σχέση. 

Θέτει τους κανόνες του που φαίνεται να υπερτερούν.

Πάντα σε μία σχέση κάποιος θα νιώθει λιγότερα από τον άλλον;

Είχα δώσει μυστικό όρκο στον πιο σκληρό κριτή μου. 

Τον ευατό μου.

Όταν  ερωτευτώ ξανά, θα τα δώσω όλα, όχι γιατί απαραίτητα τα αξίζεις, αλλά γιατί ξέρω πως είναι να μην έχεις τίποτα.

 Ίσως να τα αξίζεις, ίσως πάλι όχι.

Εγώ θα είμαι με τα μπούνια στη σχέση.

                                         *********************************

Αλλά…..

Είμαι άνθρωπος έχω αδυναμίες, φόβους αμφιβολίες & ανάγκες. 

Χρειάζομαι να δώσω αλλά και να βρω ανταπόκριση να πάρω.

 «αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ, το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά» λέει ο Λουντέμης.

Και το προσπαθώ, αλλά είμαι  άνθρωπος και το χρειάζομαι και εγώ.

Αν μ’ αγαπάς, 

Αν με νοιάζεσαι

Θέλω να μου τα λες, όχι να τα ψάχνω πίσω από λέξεις.

Θέλω να κρατήσει. Θέλω να θες και εσύ να κρατήσει.

Να είμαστε ευτυχισμένοι. Μαζί!

Δεν είναι πολλά

Δεν είναι εύκολα.

Προσπάθησε τα!

Δε ζητάω πολλά όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι να τα πεις μια φορά με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Ο θείος από το Σικάγο….

 Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα:

«-Έλα Ζ. θα κάνουμε προξενιό στα παιδιά.

-Τι θα μας κάνετε; Νευρικό σπαστικό γέλιο, σαν και αυτό που δεν μπορείς να μιλήσεις & γι αυτό χτυπάς τα χέρια σου σαν φώκια που κάνει το νούμερό της.

-Γιατί όχι;

-Αν θέλουμε να μιλήσουμε και να προχωρήσουμε μπορούμε και μόνοι μας.»

Α ρε Bill με τις φαεινές σου ιδέες.

Ακόμα βλέπω τις συνομιλίες στην ομάδα, σε ανύποπτο χρόνο και πιάνω τον εαυτό μου να γελάει μόνος του. 

Και τώρα που τα γράφω γελάω.

Είναι αστείο δεν νομίζεις;

Προξενιό;!

Σαν σύγχρονος Γεωργία Βασιλειάδου.

Ευτυχώς δεν είχαμε στάμνες!

Όλο το σκηνικό θυμίζει τα «παιχνίδια» της τηλεόρασης που έβλεπα και δεν καταλάβαινα.

Χρυσό Κουφέτο!

Ραντεβού στα τυφλά (ευτυχώς εμείς έχουμε την τεχνολογία με το μέρος μας) !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Για πρώτη φορά μετανιώνω που, εκείνη την Πρωτοχρονιά που επέμενε η Ζ. να έρθω, δεν ήρθα.

Οι σχέσεις μας χαρακτηρίζονται από συνομωσίες & προξενιά!

Αισθάνομαι ότι παίζω σε παλιά καλή ελληνική ταινία.

Από  ‘κείνες τις όμορφες ασπρόμαυρες.

Θέλω να σε γνωρίσω. 

Θα έχει γέλιο. 

Ανέβα και υπόσχομαι να έχω όσα μαξιλάρια θες! 

Ξέρεις εσύ!

 

 Η θεία από το Σικάγο! Ασπρόμαυρή ελληνική Ταινια

Ήρθες εσύ...

Μετράμε μία σχέση…σε χρόνια, μήνες, μέρες, λεπτά και δευτερόλεπτα.

Μετράμε την διάρκεια της και ξεχνάμε να την ζήσουμε.

Κυριευόμαστε από τα φαντάσματα των πρώην και των επόμενων!

Από τις ανασφάλειες μας!

Δεν πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να γίνει ευτυχισμένος πλάι μας.

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι το καλύτερο υπάρχει δίπλα μας, απέναντί μας & όχι μέσα μας.

Δεν τον εμπιστεύομαι όταν μου λέει « είμαι ευτυχισμένος και ερωτευμένος και το ξέρεις».

Λογικό με την απόσταση να μην είναι με τα μπούνια σε όλο αυτό που ξεκινήσαμε να ζούμε, εν γνώση μας όμως οι δυσκολίες, και με φοβίζει!

Δεν ξέρω τι έχω πάθει και φέρομαι σαν χαζογκόμενα ηλικίας 15 και ούτε.

Χωρισμένη, πονεμένη & κομματιασμένη. Όπως κάθε χωρισμός είχε και αυτός όλα του τα στάδια και με το παραπάνω.

Και ήρθες εσύ, βασικά το μήνυμα σου στις 08:00 της τελευταίας Κυριακής του Ιουνίου.

 Σαν να ήξερες!

Μου έδωσες την λύση εν αγνοία σου!

Θέλω να είμαι μαζί σου!

 Οι αποστάσεις όταν δύο άνθρωποι θέλουν δεν εμποδίζουν, τους κάνουν πιο δυνατούς!

 Δεν μπορώ να σου κρατήσω μούτρα για πάνω από πέντε λεπτά και μου την δίνει στα νεύρα αυτό.

Κάθε μέρα σε ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ.

Είσαι απλά εσύ και αυτό γουστάρω!

Λείπεις....πιο συγκεκριμένα ΜΟΥ λείπεις

Ν.Γ.

Σε ερωτεύομαι!

Έρωτας & Θάλασσα!

Μια ακόμα Δευτέρα στην δουλειά.

Κοιτάω από το παράθυρο.

Πόσο όμορφα λάμπει ο ήλιος. Ελλάδα μου όμορφη!

Μία γάτα έχει ξαπλώσει πάνω στα σκοινιά που απλώνουμε τα ρούχα.

Την χαζεύω.

Πόσο ζηλεύω. Θέλω να ξαπλώσω στην άμμο και να ακουω την θάλασσα.

Θέλω να ερωτευτώ.

Με ρωτάς τι ώρα σχολάω.

Κοροϊδεύω ότι θα έρθεις να με πάρεις.

Σε ρωτάω που θα με πας.

Μ’ αφήνεις να διαλέξω.

Θέλω να διαλέξεις εσύ.

Μου προτεινεις θάλασσα

Αχ! Πόσο την αγαπάω! Πόσο θέλω να χαθώ μέσα της

Ύστερα διαλέγω εγώ!

Σινεμά,

Βόλτα στην Πλάκα και γενικά στην Αθήνα,

στις  6 το πρωί της Κυριακής, που θα είμαστε μόνοι μας!

Να σε μάθω.

Να μάθω πως συμπεριφέρεσαι,

τι σ’ ενοχλεί,

τι σε κάνει να γελάς & και τι σε θυμώνει…

Αυτό δεν κάνουν οι άνθρωποι είτε σαν σχέση είτε σαν φίλοι…?

Κάποια στιγμή θα ερωτευτώ και θα είναι υπέροχα!

Δηλώνω αθεράπευτα ρομαντική και μ’ αρέσει.

Το αλμυρό στοιχείο....

Αγκίστρι, Hellas , 2013/ Photography by Christine P.

Είναι από εκείνα τα βράδια που κάτι σου φταίει…που όλα σου φταίνε!

Τα βάζεις με όλους και κυρίως με αυτούς που αγαπάς. 

Έχω την εντύπωση ότι με αυτούς θυμώνουμε. Θεωρούμε ότι θα είναι εδώ για μας.

Σκέψεις τόσο μπερδεμένες μέσα στο μυαλό….

Δεν έχει μία άκρη το κουβάρι να το τραβήξω…

Λύση διαφυγής το αλμυρό στοιχείο.

Νιώθω τόσο κουρασμένη, δεν μπορώ να κουνηθώ.

Μα το σπίτι δεν με χωράει…

ντύνομαι απλά…

παίρνω βιάστηκα τα κλειδιά του αυτοκίνητου…

και το κινητό…..όχι το κινητό, δεν θέλω επαφή με κανέναν!

Δεν απέχει μακριά η σωτηρία μου…

Θάλασσα…

Κάθομαι και την χαζεύω!

Πόσο ήρεμη…λάδι που λένε…

Με φωνάζει σαν σειρήνα…

Χωρίς δισταγμό βγάζω τα παπούτσια…

Ξεντύνομαι…και βουτάω

Με τυλίγει τόσο ζεστά και εγκάρδια….

Κρυώνω, δεν με νοιάζει…

Κλαίω, τα δάκρυα μου γίνονται ένα με το νερό…

Με ακούει να της μιλάω…

δεν  με κρίνει….

ανιδιοτελής σχέση….

Ηρεμώ…και να η άκρη του νήματος εμφανίζεται…

Ξαφνικά όλα μου φαίνονται πολύ εύκολα…

Αχ θάλασσά μου !

Αχ αυτός ο εγωισμός μας….

Τι είναι οι εγωιστές;

Κάποτε μου είπε κάποιος ότι εγωιστής είναι αυτός που νομίζει ότι τα πάντα κινούνται γύρω από τον εαυτό του…

Αυτός είναι ο εγωκεντρικός για μένα….

Χωράει στις ανθρώπινες σχέσεις ο εγωισμός;

Αν όλοι ήμασταν λιγότερο εγωιστές όλα θα ήταν πιο εύκολα!

Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να είναι μαζί αλλά και να χωρίζουν!

Ακούω γύρω μου δεν περνάω καλά, δεν «τραβάει»…και όταν εύλογα τους ρωτάς γιατί δεν χωρίζεις σου απαντούν

 γιατί δεν θέλω να την δω με άλλον,

 γιατί μόνο εγώ του αξίζω…

Εγωιστής είναι και αυτός που δεν διεκδικεί έναν άνθρωπο που έχει χάσει και του λείπει…

με την εξής παράλογη στα αυτιά μου απάντηση…

«γιατί εγώ δεν κυνηγάω».

Άτιμε εγωισμέ…κάνε λίγο στην άκρη….

Δεν θα πέσει σε κανέναν η αξιοπρέπεια να διεκδικήσει τους ανθρώπους που αγαπάει.

Όλες οι σχέσεις χρειάζονται χρόνο και πολύ προσπάθεια για να επιτύχουν.

Χρειάζονται περισσότερο το εμείς και λιγότερο το εγώ.

Less ego my friends

Με αγάπη εγώ!