Το αλμυρό στοιχείο....

Αγκίστρι, Hellas , 2013/ Photography by Christine P.

Είναι από εκείνα τα βράδια που κάτι σου φταίει…που όλα σου φταίνε!

Τα βάζεις με όλους και κυρίως με αυτούς που αγαπάς. 

Έχω την εντύπωση ότι με αυτούς θυμώνουμε. Θεωρούμε ότι θα είναι εδώ για μας.

Σκέψεις τόσο μπερδεμένες μέσα στο μυαλό….

Δεν έχει μία άκρη το κουβάρι να το τραβήξω…

Λύση διαφυγής το αλμυρό στοιχείο.

Νιώθω τόσο κουρασμένη, δεν μπορώ να κουνηθώ.

Μα το σπίτι δεν με χωράει…

ντύνομαι απλά…

παίρνω βιάστηκα τα κλειδιά του αυτοκίνητου…

και το κινητό…..όχι το κινητό, δεν θέλω επαφή με κανέναν!

Δεν απέχει μακριά η σωτηρία μου…

Θάλασσα…

Κάθομαι και την χαζεύω!

Πόσο ήρεμη…λάδι που λένε…

Με φωνάζει σαν σειρήνα…

Χωρίς δισταγμό βγάζω τα παπούτσια…

Ξεντύνομαι…και βουτάω

Με τυλίγει τόσο ζεστά και εγκάρδια….

Κρυώνω, δεν με νοιάζει…

Κλαίω, τα δάκρυα μου γίνονται ένα με το νερό…

Με ακούει να της μιλάω…

δεν  με κρίνει….

ανιδιοτελής σχέση….

Ηρεμώ…και να η άκρη του νήματος εμφανίζεται…

Ξαφνικά όλα μου φαίνονται πολύ εύκολα…

Αχ θάλασσά μου !