Στα δύσκολα… εσύ να μου γελάς

 

Λονδίνο

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

«Επικρατούσε σκοτάδι στο σπίτι.

Ήσουν μπερδεμένη ανάμεσα στα σκεπάσματα.

 Έκλαιγες  σιωπηλά.

Δεν είμαι η φωνή της λογικής και ούτε θα γίνω ποτέ.

Έτσι έκανα το πιο απλό και το πιο μεγάλο για μένα.

Σε πήρα αγκαλιά και σου χάιδευα τα μαλλιά & αποκοιμήθηκες.

*****************************

Είχε πάει 4:30 το πρωί.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

Σε χάζευα.

Ήσουν η  μικρή μου αδερφή. 

Ήσουν ήρεμη & γαλήνια.»

Μπορεί να μην είμαστε δίδυμα, να μην μας ενώνει καν  το ίδιο αίμα.

Όταν όμως πονάς, πονάω.

Όταν μου γελάς, με κάνεις να νιώθω δυνατή.

Γέλα μου & θα είμαι εδώ να σου κρατάω σφιχτά το χέρι να μην συμβεί τίποτα κακό!

Χαμογέλα σε!

 

 Χαμογέλασε
πάει πέρασε
ότι έγινε, έγινε μωρό μου
τώρα εγώ είμαι εδώ
να σου τραγουδώ
να σου λέω το πόσο σ’ αγαπώ

Ακουμπάς την ψυχή μου! :S